Thursday 15 April 2010

Nid rôl yr Urdd yw cynnal arbrawf er mwyn i rieni gael ymarfer dysgu eu plant sut i yfed yn gyfrifol.

Parthed erthygl Cris Dafis ‘Trafod alcohol yn gall a synhwyrol’ (Golwg Ebrill 8fed). Diolch am ei gyfraniad i’r drafodaeth. Rwy’n cytuno â phopeth mae’n ddweud ac yn cymeradwyo a chefnogi’r dystiolaeth mae’n dyfynnu ohoni - mae’r ymchwil yn ddibynadwy a safonol. Mae’n bwysig iawn fod rhieni yn gosod esiampl dda i blant a phobl ifanc ar sut mae yfed alcohol - y pumed lladdwr mwyaf yn y byd - yn gyfrifol.

Y drafferth yw bod Cris Dafis wedi cymysgu dau beth yn ei erthygl a thrwy wneud hynny, fel sawl un arall, mae wedi cymylu’r ddadl.

Nid sôn am yr esiampl y dylai rhieni ei gosod i blant a phobl ifanc ydw i - mae hynny’n rhywbeth sy’n digwydd beth bynnag, fel y dyfynna Cris, in the home environment. Sôn yr ydw i am yr esiampl (neu ddiffyg esiampl yn yr achos hwn) y mae’r Urdd fel sefydliad yn ei gosod.

Er mwyn deall fy ngwrthwynebiad i benderfyniad yr Urdd yn well, mae’n hanfodol gwahaniaethu rhwng y ddau beth. Does â wnelo beth mae rhieni yn ei wneud ddim oll, yn yr achos hwn, â beth mae’r sefydliad yn ei i wneud (neu beth ddylai’r sefydliad ei wneud).

Nid rôl yr Urdd yw cynnal arbrawf er mwyn i rieni gael ymarfer dysgu eu plant sut i yfed yn gyfrifol. Gallant wneud hynny ar y maes carafannau a.y.b. Mae’r awgrym y gallai’r Urdd wneud cymwynas â phlant Cymru trwy gynnal y fath arbrawf yn beryglus o naïf ac anghyfrifol. Trychinebus fu arbrawf cyffelyb yn Ffrainc - fel mae’r Ffrancwyr yn canfod nawr gyda 20 miliwn o Ffrancwyr yn dioddef problemau iechyd hirdymor o ganlyniad. Rôl yr Urdd, sy’n fudiad plant a phobl ifanc, yw trefnu a llwyfannu’r Eisteddfod er budd yr iaith Gymraeg a diwyllant y genedl, a gwneud hynny mewn awyrgylch sy’n rhoi iechyd, lles a diogelwch plant a phobl ifanc o flaen popeth arall.

Y sefydliadau sy’n elwa o’r “arbrawf” hwn, sut bynnag, yw’r bragwyr a’r gwerthwyr alcohol sydd wedi treiddio i’r Urdd. Fydd yr Urdd yn ddim bellach, iddynt hwy, ond ffordd arall o feithrin marchnad newydd. Does ganddynt hwy ddim diddordeb mewn helpu rhieni i ddysgu eu plant sut i yfed yn gyfrifol. Eu blaenoriaeth hwy yw hyrwyddo gwerthiant alcohol. A sut maent yn llwyddo i wneud hynny? Drwy gyflwyno alcohol mewn cyd-destun iachusol, hwyliog a theuluol braf neu, fel mae’r Urdd yn ei wneud, drwy gyflwyno “gwydriad bach o win mewn cyd-destun pryd o fwyd”. Nid yw normaleiddio alcohol fel hyn yn arwain at yfed cyfrifol ymhlith plant a phobl ifanc. Mae tystiolaeth yn awgrymu ei fod yn gwneud y gwrthwyneb.

Mae’n hysbys fod y bragwyr yn targedu chwaraeon a digwyddiadau diwylliannol o bob math er mwyn creu delwedd fwy derbyniol i’w gwenwyn. Hyd y flwyddyn hon yr Urdd oedd un o’r ychydig sefydliadau diwylliannol i beidio cael eu temtio i’r fagl. Mae hynny wedi digwydd bellach. Tristwch pethau yw nad yw’r Urdd na’i Gyngor yn ymwybodol eto o’r ffordd sinigaidd y meant wedi cael eu defnyddio.

Gyda llaw, gweithio i Gyngor Cymru ar Alcohol a Chyffuriau Eraill ydw i ac nid i Alcohol Concern - er mod i’n cydweithio’n glos â hwy.
Pam gadael i ffaith sefyll yn ffordd stori dda ynte, Cris? Yn enwedig pan mae’n creu’r argraff ’mod i’n gweithredu’n groes i bolisi'r Elusen sy’n fy nghyflogi.

Friday 2 April 2010

Some other ways to combat that feeling of impending doom

None of you have suggested the techniques I have used successfully to overcome that gnawing feeling of impending doom.

1) I used positive affirmations. At every available opportunity I’d self-talk using statements like, “I have good health, vitality and prosperity. I am at one with my Higher Power and trust absolutely” “If God is for me, who can be against me?” “I have enough money not to have to worry about money”
“I love myself and my fellow man” “I keep my life simple”, etc.

2) Every night before going to sleep I’d read to myself statements like, “I wake up in the morning and solve all my problems” “I wake up in the morning and feel positive and ready and eager to face the day” “I wake up in the morning and I know that everything will work out exactly as they’re meant to”, etc.

3) I recorded a tape of my favourite songs and, interspersed with the songs, I recorded positive statements about myself, like, “I love myself” “I’m successful and have loads of friends” “I’m popular and treasure my friends” “I’m a fantastic guy and I’m bubbling with life” “I have a passion for life” “I’m a survivor and am on my way to achieving my full potential”. Having recorded the tape I’d then play it to myself first thing in the morning.

4) I also set myself realistic, achievable goals. Now you’ve got to get this right. The goals MUST be set in the present tense, as if you have already achieved the goal. For example, “I am earning £15,000 a year” Note that I don’t say, “I will earn £15,000 a year” but “I AM earning £15,000 a year”.

The goal must also be realistic. You can’t, for example say “I am earning £50,000 a year” when you’re only earning £10,000 at present. That’s unrealistic, and the subconscious won’t accept it. Adding 50% to your present income IS realistic however. You’re achievable, realistic goal would therefore be “I am earning £15,000 a year”. Gedd it?


It’s OK, incidentally, to set materialistic goals. Quite often the lack of money can be the cause of that feeling of impending doom.

Thursday 1 April 2010

That gnawing feeling of impending doom

Have you woken up this morning with that feeling of impending doom? That horrid feeling that things aren’t going to work out as they should, and that you’re going to end up a cropper before the day is out?

This is a consequence of negative thinking whereby we believe our own lies about ourselves. It can destroy each day and mar the enjoyment of our newfound recoveries.

So how can we stop doing this?

The sad news is that nobody else is going to do it for us – not even God.

There was a gardener friend of mine once who was paid a visit by a government official. The government official marvelled at my friend’s garden. “Wow!” he said, “God’s been good to you giving you this beautiful garden!”
“You should have seen it when God was in charge of it” said my friend, “It was a jungle then!”

God, you see, won’t do for us what we can do for ourselves. Similarly with these negative thoughts – we ourselves have to train ourselves to develop a positive outlook on life.

So how do we do that? That’s your task for today – to suggest ways of combating these negative thoughts.

I’ll start you off: how about making a gratitude list of things we can be grateful for? That, surely, is one way to get us into a better, more positive frame of mind.

Over to you…………any other suggestions?